Bye bye Colombia, hello Ecuador!

Aangezien ik de laatste 3 weken in Colombia helemaal niets meer gepost heb, zal ik eerst nog een stukje over mijn laatste 3 weken daar posten.

Meteen het weekend nadat ik terug was van mijn mini vakantie in Barranguilla (carnaval) en de Amazone, zat ik alweer in een bus op weg naar mijn volgende bestemming. De Spanjaarden wilde graag voor het weekend naar Capurgana gaan, en ja, daar wilde ik uiteindelijk ook nog heen dus ben ik maar meteen meegegaan.

Na een verschrikkelijke bootreis (een kleine boot, op een wilde zee, in de volle zon, en als je nog geen rugklachten had, kom je er wel uit met rugklachten) kwamen we eindelijk aan in de verkeerde plaats, Trigana. Maar ach, de boot ging niet verder, dus dan maar hier het beste er van maken, en wat bleek, vanuit daar konden we een boot nemen naar een strand, vanwaar we nog maar een klein stukje zouden hoeven lopen om 's avonds reuze schildpadden te kunnen zien. Nou bleek dit kleine stukje 3 uur lang te zijn (met rugzak) voordat we enige tekenen van beschaving tegen kwamen. Maar goed, 3 uur later kwamen we aan bij een soort van hostel/camping vanwaar we verder werden begeleid naar het schildpadden strand waar we reusachtige schildpadden (1.5m lang) hebben gezien! De vrouwtjes komen 's avonds het strand op om eieren te leggen en zijn daar enkele uren in totaal mee bezig.

De volgende dag wilde we dan toch echt verder naar Capurgana, maar ja, de keus was om weer 3 uur te lopen en dan een boot te nemen, of een motortaxi te nemen en dan een boot. De Spanjaarden vonden het niet zo erg om te lopen (om geld uit te sparen), maar ik heb mijn poot stijf gehouden, en we hebben lekker een motortaxi genomen, wat achteraf gezien ook echt de beste keuze was aangezien het veel langer dan 3 uur lopen was geweest en we een berg op hadden moeten lopen.
Na een nog ergere boottocht kwamen we dan eindelijk aan in Capurgana. En ook al was de zee erg wild, Capurgana is prachtig!
De Spanjaarden hadden allemaal een padi en wilde graag gaan duiken, maar ja, aangezien ik geen padi had en graag naar Panama wilde lopen, hebben we ons tijdelijk opgesplitst. Terwijl zij weer terug de wilde zee opgingen (en achteraf bleek bijna niets gezien te hebben tijdens het duiken, 1 onderkoeld is geraakt en 1 alleen maar op de boot heeft gelegen omdat ze zo misselijk was), vertrok ik richting La Miel in Panama. Een helder blauwe zee, en hagelwit strand. Ook hadden ze er een duty free shop, en voor de liefhebber, in Panama kan je echt belachelijk goedkoop drank kopen. Een liter bacardi voor 7 dollar, en een kleine fles johnny walker red voor 5 dollar. Na een top dag gehad te hebben in Panama, waar ik allemaal locals heb leren kennen, was het weer tijd om terug te gaan naar Capurgana, aangezien we de volgende dag alweer terug naar Apartadó moesten. En dit was nog een klein avontuur, want, natuurlijk, onderweg naar Turbo (vanwaar we een bus naar Apartadó moesten nemen) stopt de boot ermee, midden op de zee. En tja, wat dan? Aangezien je niets anders kan dan wachten tot er een boot toevallig langskomt varen of het probleem zelf proberen te verhelpen, ging de bestuurder van de boot maar hard aan de slag om de motor te maken. Gelukkig had hij de motor met een half uur gemaakt en konden we weer verder.
Verbrand, met rugpijn en weer een ervaring rijker, kwamen we weer in Apartadó aan.

De overige weken in het ziekenhuis waren eigenlijk niet zo bijzonder, net zoals altijd, alleen dan dat het natuurlijk ook mijn verjaardag was! Op zondag, de avond voor mijn verjaardag, was het plan om lekker uit eten te met een klein groepje om vervolgens mijn verjaardag verder te vieren in een van de lokale cafe's. Nou hadden ze alleen als verassing voor mij ook nog een taart geregeld en nog meer vrienden uit het ziekenhuis en Apartadó gevraagd waardoor mijn kleine feestje uiteindelijk eindigde in een groot feest tot vroeg in de ochtend. Op mijn verjaardag zelf waren we vrij van het instituut (een of andere feestdag) dus zijn we lekker naar het strand geweest om nog even bij te komen van de dag daarvoor.

Na 3 maanden Colombia was het afgelopen donderdag (26-03) dan eindelijk tijd om verder te trekken naar Ecuador. Na 3 vluchten, kwam ik dan aan op het vliegveld in Quito, vanwaar ik een taxi wilde nemen naar mijn hostel. Maar ja, toen ik aankwam bij het hostel waar ik een reservering had, bleek deze natuurlijk gesloten te zijn tot 1 april, dus ja, dan maar op zoek naar een ander hostel.

De volgende dag (vrijdag) was het tijd om Quito te verkennen. Na 's ochtends, met een free walking tour, de mooiste plekjes van Quito te hebben gezien, was het 's middags tijd om mijn Galapagos trip te regelen. Na een uur gelopen te hebben voordat ik eindelijk bij de touroperators aankwam, en vervolgens 4 uur lang, van operator naar operator gelopen te hebben (9 verschillende) had ik eindelijk een goede, en goedkope tour naar de Galapagos gevonden voor maandag, en aangezien hij ook nog een goede tour had voor zaterdag naar de Otavalo market, heb ik die ook maar meteen geboekt. Na alles rond te hebben, en me weer terug naar het hostel gehaast te hebben om op tijd terug te zijn, was het tijd voor de food tour. Hierbij gingen we met mensen van het hostel naar verschillende lokale plekjes om de specialiteiten van Ecuador te proeven. Zo heb ik oa runderdarmen en rundertestikels gegeten, en ik moet zeggen, als het op de BBQ is geweest, smaakt het eigenlijk allemaal hetzelfde.

Zaterdag was het tijd voor mijn tour naar de Otavalo market, maar we gingen niet alleen naar Otavalo. We begonnen de ochtend in een klein dorpje vlak bij Quito waar ze een of andere Ecuadoraanse specialiteit maken, een soort broodjes. De locals zijn er helemaal gek op, maar ik vond ze eigenlijk gewoon smaken naar erg vet bladerdeeg.
Na deze korte stop gingen we verder naar Otavalo, waar we een aantal uur hadden om de grootste markt van Ecuador te verkennen. Na natuurlijk weer te veel gekocht te hebben (wel als excuus dat het allemaal cadeautjes zijn) was het tijd om verder te gaan naar de waterval van Peguche. Peguche waterval is een grote, en erg mooie waterval. Alleen als je hier er een mooie foto van wil maken, moet je er toch wel redelijk dichtbij komen. En zoals bij elke grote waterval, betekend dit zeik nat worden.
Nadat iedereen van de groep goed nat was geworden door de waterval, was het tijd om weer verder te gaan, en dit keer naar het dorpje Cotacachi, vlak bij de Cotacachi vulkaan, om hier lekker te lunchen en de winkeltjes de bezoeken. Cotacachi is namelijk bekend voor alle leren handelswaren die zelf maken (en vrij goedkoop verkopen). En tja, als er dan een prachtige leren tas voor je neus hangt, waarvan je ook nog eens de prijs van 40 dollar naar 25 dollar omlaag weet te krijg, dan kan ik het natuurlijk niet laten om die te kopen. Nu moet ik alleen bedenken hoe ik alle spullen uit Colombia, en nu dus ook uit Ecuador weer allemaal mee ga nemen op mijn reizen. Maar goed, dat is een probleem voor later.
Na het dorpje Cotacachi gingen we verder naar de Cotacachi om het meer in de vulkaan te zien, Laguna de Cuicocha. Cotacachi is nog een actieve vulkaan in het meer kan je de luchtbellen zien van het gas van de vulkaan wat vrijkomt.
In het meer bevinden zich 3 eilanden, en tijdens een boottochtje over het meer konden we de dieren op de eilanden bewonderen. In het meer zelf leven geen vissen omdat er geen aanvoer is van vers water, maar er leven wel een grote verscheidenheid aan vogels op de eilanden.
Hierna was het tijd voor de 3 uur durende busrit naar Quito.
Eenmaal aangekomen in het hostel na mijn tour, was ik eigenlijk al te laat voor het eten (je kan hier in het hostel, family style, met zijn allen 's avonds voor een paar dollar eten, mits je je hier op tijd voor opgeeft). Maar aangezien ze wisten dat ik een tour had, hadden ze een bordje voor me bewaard.
En tja, aangezien het zaterdag was, werd het ook geen vroege avond voordat ik in bed lag ;) (sterker nog, het werd vroeg op zondagochtend).

Vandaag (zondag) had ik even lekker niets gepland behalve dan dat ik mijn tas moet inpakken voor morgen (wat ik nog steeds moet doen), dat ik mijn foto's en blog wilde doen (wat ik dus nu doe) en dat ik even geld moest pinnen. Aangezien ik toch naar buiten moest om geld te pinnen (terwijl het regende) en ik een andere Nederlandse had ontmoet die wel zin had om samen met mij ook nog naar een grote kerk te gaan en naar het museum, heb ik dat ook maar gedaan. Samen hebben we rustig een beetje door Quito gewandeld om aan het eind van de middag weer terug naar het hostel te gaan. Al met al dus een erg relaxte zondag (tot nu toe). Nu alleen nog de meest irritante taak, mijn tas inpakken voor morgen, aangezien ik morgen naar de Galapagos vertrek!
En de volgende dan ook meer verhalen en foto's vanaf de Galapagos.